Westerschelde / Het verdronken land van Saeftinghe

Tijdens het Pinksterweekend heb ik 2 dagen rondgekeken in het 'Het verdronken land van Saeftinghe' aan de Westerschelde. Het gebied heeft nogal een geschiedenis (klik op de link voor meer info). Het is nu een natuurgebied en je mag er eigenlijk niet komen. De camping 'Kamperhoek uit het 'groene boekje' van Staatsbosbeheer had ik als uitvalsbasis uitgekozen en ligt er ongeveer 10 km van vandaan. Bij eb valt het 'Saeftinghe gebied' bijna helemaal droog, ook aan de oevers van, én in de Westerschelde ontstaan grote zandplaten. De foto die nu in Google Maps gebruikt wordt is gemaakt bij laagwater en zeker 3 jaar oud want het al meer dan twee jaar oude gedeelte van mijn camping 'bestaat' nog niet.



Westerschelde / Saeftinghe weergeven op een grotere kaart

 Omdat ik dit keer een vaste standplaats had en met de auto was kon de grootste tent uit mijn verzameling mee. Maar ook: een tafeltje, een stoeltje, mijn mountainbike, een koelbox, de grote parasol, etc., bijna decadent! Dat is weer even iets anders dan de normale kajak uitrusting.

Ik ben begonnen bij het haventje van W.V. Saeftinghe gelegen naast het plaatsje 'Paal'. Ik heb eerst maar even 'netjes' aan de havenmeester gevraagd of ik van de helling gebruik mocht maken. Als je het zo doet dan is het bijna altijd goed. Op de site van dit haventje staat zinnige informatie als getijde informatie, marifoonkanalen, etc. Wil je in de gebied rondkijken dan moet je zeker qua getijde je huiswerk doen. Daarin scoorde ik dus een dikke onvoldoende!

 Op de Westerschelde varen de grote boten van en naar Antwerpen.

Het was afgaand tij. Hier even aan land op een nog drassige zandplaat.

Kreekjes kronkelen het gebied in dat bij hoogtij maar net boven water blijft.

Glibberend door een dikke laag blubber ben ik een stukje zo'n drooggevallen kreek ingelopen.

Op de plaats waar de zijtak 'Konijnenschor' uitkomt in de
Westerschelde krijg je door de twee stromen die in elkaar uitkomen wat meer golven. Ook was de windrichting tegengesteld aan de stroomrichting. Dat helpt ook nog eens een handje. 

Bijna terug bij het haventje, maar.................

.............dat stond mooi droog! 

Eigen schuld, moet je maar beter je huiswerk maken. De haven is voor bootjes toegankelijk van twee uur vóór hoogwater tot twee uur erna. Voor een kajak kan je dat natuurlijk iets ruimer nemen maar dan weer niet zo ruim zoals ik dat had gedaan.

Na zwaar geploeter door een héle dikke vieze laag blubber in de haven waren mijn kajak en ik er niet frisser op geworden. Ook had ik aan scherpe dingen in de modder mijn voeten opengehaald. Mocht ik ooit nog eens met laagwater naar een haventje willen/moeten, dan ga ik ergens de kant op waar hard zand is en loop dan maar een stukje, ik heb toch altijd mijn karretje bij me.

Het is de volgende morgen om 06.30 uur. Camping Kamperhoek is echt een camping voor 'rustzoekers'. Dat moeten ze ook eens vertellen aan de haan van de boerderij ernaast! Na nog minstens een uur te hebben geprobeerd om door het gekraai heen te slapen ben ik er maar uitgegaan. Ik kon daardoor weer  wel deze foto maken waarop je de ochtendnevel nog over de akkers ziet hangen. Zo zie je maar weer, 'ieder nadeel heeft z'n voordeel'. (citaat J.C.)

Vertrek op de tweede dag. Het haventje ligt er beter bij, alle bootjes drijven weer. Op aanraden van een man die ik bij de haven sprak en die zelf ook een kajak had,  wilde ik een rondje gaan varen waarbij je van het 'Speelmansgat' via de 'Schelpkreek' doorsteekt naar het 'Konijnenschor'. Onderweg is er een plek waar je alleen maar overheen kan bij hoogwater.

Recht vooruit het begin van de 'Schelpkreek'.

Het is bijna hoogwater. Hier heb ik even moeten wachten tot 'de verbinding tot stand kwam'. In het midden van de foto zie je de doorgang ontstaan.

Het water was nog steeds wat aan het stijgen. Je kon zonder 'droogval gevaar' de kleine zijkreekjes in varen. Erg mooi! Meestal moet je wel weer achteruit terug want keren met een zeekajak is hier geen optie!

Ik heb veel plezier gehad van mijn nieuwe GPS-steun en de topografische kaart die ik voor het eerst mee had. Op deze foto zie je goed hoe dat in de praktijk werkt. Als ik voor deze Garmin GPS een waarderingscijfer moest geven dan zou dat erg hoog zijn. De mogelijkheden zijn enorm, én..... het apparaat werkt logisch, de handleiding heb je zelden nodig.

Vlak voordat ik weer in de grote kreek uitkwam was er een mooi plekje om even een pauze te houden. Er was bijna geen wind meer, het zonnetje scheen volop, ik had een box vol met lekkere koekjes bij me én zelfs koude biertjes! Ik heb er totaal wel zo'n anderhalf uur de nudist uitgehangen. Kijken hoe het water de héle kleine, tot dan toe nog droogstaande kreekjes instroomt, kijken hoe het er een tijdje later  weer uitstroomt. Er is genoeg te doen als er niks te doen is! Geen geluiden behalve dat van de vogels. Het was een moment van een soort 'totale rust' is. Zulke momenten zijn zeldzaam, zeker bij mij. Of je hebt er de tijd niet voor, of het is er de plek niet naar. De momenten dat het je 'overkomt' zijn schaars, als dat gebeurt dan moet je ervan genieten!

We gaan weer door. Terug op de Westerschelde weer de enorme zeeschepen, voor zover ik het kon zien telde de brug van dit schip wel 6 verdiepingen. Een compleet flatgebouw! Ik zou best eens mee willen met zo'n boot en dan het liefst met ruig weer. Het moet wat zijn als zo'n reus door de golven dendert.

De laatste foto, nog even een pauze op de weer langzaam droogvallende oever van de Westerschelde. Dit keer was er bij terugkomst in het haventje nog genoeg water. Mijn kajak had ik onderweg al schoongemaakt en kon zo op de auto. Twee uur later was ik weer thuis. Het voelt raar om vanuit Nederland via Antwerpen naar huis te moeten rijden.

Het gebied waar ik was zal ik nog wel eens bezoeken. Ik ben nu van één grote kreek naar de volgende doorgestoken, maar je kan dat verderop nog een keer doen. Dan wordt het een wat grotere tocht. Vlakbij worden er voorbereidingen getroffen om vanwege het uitdiepen van de Westerschelde de Hedwigpolder weer onder water te zetten. Daar ben ik het trouwens niet mee eens, in mijn ogen een beetje doorgeschoten natuurbeleid. Een dorpje wordt ontruimd en afgebroken, alleen de kerk willen ze laten staan als een soort monument. In de toekomst moet ik daar maar weer eens 'stiekum' gaan kijken want het zal ongetwijfeld weer tot verboden gebied worden verklaard. Een waterscooter is wat anders maar er zijn in Nederland veel natuurgebieden waar je met je kano wél in mag, waar ze snappen dat je daar niet de hele boel mee op z'n kop zet. 
De kanovaarder die ik sprak in de haven en die me had getipt over de route zei dat er af en toe, begeleid door de boswachter, een een paar 'touringcar ladingen' schoolkinderen door het gebied lopen en dat het geschreeuw en gegil dan tot in de weide omtrek te horen is. Dat mag dan weer wel......! Ik ga mijn eigen gangetje wel.