Isar (D)

De Isar stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. De 850 kilometers te rijden hadden me tot nog toe tegengehouden. Als 'basecamp' had ik het kanustation (met minicamping) in Einöd gekozen, de Isar leent zich niet erg voor meerdaagse trektochten met bagage. In Einöd is een minicamping pal aan de rivier. Ik heb slechts twee tochten kunnen maken wegens het weer en de daaruit volgende verandering van de rivier van een WW1 categorie tot een WW 'beetje meer'.

Isar (D) weergeven op een grotere kaart

 Na een lange rit eindelijk de rand van de Alpen bereikt. Basiskamp is het plaatsje Einöd in Bayern, Duitsland. Zo'n 30 km ten zuiden van München. Omdat ik vanuit één vaste standplaats tochten zou gaan maken kon de grote tent, een tafel, een stoel etc. mee.

 Ik had een schitterend plekje vlak naast het riviertje. In de schaduw van de bomen op het midden van de dag.

Vanuit mijn stoel had ik dit uitzicht, niet slecht!

De eerste dag ben ik met de auto een beetje de streek gaan verkennen. Dit is in 'the middle of nowhere' het riviertje de Dürach vlak voordat het uitmond in de Sylvenstein Speichersee.

Na het eerste dagje verkennen is het tijd om wat te gaan varen! Ik ga met de auto met de kano erop zo'n 25 km stroomopwaarts naat het plaatsje Fleck. Daar is een parkeerplaats vanwaar je je kano makkelijk in het water kunt laten. Eindpunt: de tent op de camping in Einöd. De auto haal ik later met mijn fiets weer op.

Het is mooi weer, op de achtergrond de bergen, het is er heel erg mooi.

 Een pauze op een kiezelbank. Zo ziet het eruit op alle foto's die ik had gezien en zo was het ook, tenminste........., nog op dat moment.

Hier de hindernis vlak voor Lenggries. Geen optie voor mijn zeekajak. Een lokale wandelaar hielp me even met mijn kajak 'umtragen'.

Weer verder, het blijft mooi, hier een foto naar achteren genomen, de bergen verdwijnen langzaam uit zicht.

Hier kom ik langs een plek waar een locale kunstenaar stenen piramides, soms hele kastelen, bouwt. Na hoogwater is alles weer weg en begint ie weer.

Ik passeer het stadje Bad-Tölz, een plaats met een geschiedenis. Ik had er al rondgekeken op de eerste 'verkenningsdag'.

 Bij de stuw bij Bad Tölz is een rollenbaantje waarop je je kajak over de dijk heen kan rollen.

Mooie plekjes voor een pauze zijn er genoeg.

Nadat ik met mijn fiets de auto had opgehaald begon het te regenen, toen kwam er onweer, toen ging het gieten! Dat zou 2 dagen doorgaan. De rivier steeg 1.5 meter en stroomde een aantal maal sneller.
Een beetje relaxed varen en in de zon zitten op een kiezelbank was er vanaf dat moment niet meer bij. Later zou het weer wel iets opknappen, maar de rivier bleef hoog en wild stromen, zeker voor een zeekajak verre van ideale omstandigheden.

Het filmpje (met geluid) geeft een idee hoe de Isar van karakter veranderde. Er kwamen hele bomen voorbij drijven. De snelheid van het water en de (vast gelopen) bomen zijn de grootste gevaren voor de kajaker. Het is wild, je hebt weinig tijd om de situatie te overzien en mocht je bekneld raken met die stroming dan wordt het erg lastig.

 Toen de ergste regen ophield ben ik wat gaan fietsen omdat er met mijn kajak niet veel te doen was. Dat draaide uit op een redelijk serieuze ATB rit van 84 km.

Dit is het weekendhuisje van Heinz en Hella Sachs. Beide 'opgegroeid' in kajaks. Heinz heeft als instructeur en gids zijn diensten bewezen bij de 'Bayerischer Kanu-Verband'. Heinz is niet meer de jongste en heeft in 2009 zijn laatste Isartocht als gids begeleid. Zijn zoon Bernd zet dat nu voort. Klik hier voor de site van de BKV met een verslag (met foto's) van die tocht. Heinz en Hella vonden het niet zo'n goed idee dat ik met mijn zeekajak alleen een tocht zou gaan maken vanaf Einöd stroomafwaarts. Hij stelde voor om de volgende dag met me mee te gaan. We zouden varen tot Schäftlarn, daar zou Hella ons met de auto oppikken. Zo gebeurde het ook en ging ik begeleid door de oudste kajak instructeur van Beieren, zoals hij me zelf trots vertelde, de volgende dag op pad.

Heinz zoekt het wildere water op, ik doe het met mijn 5 meter kajak zo rustig mogelijk.

Op rustige stukken kon ik toch nog wat foto's maken. Helaas vergeten om de druppels van de lens te vegen.

Een heel mooi stuk van de Isar is de 'Pupplinger Au'. Hier verspreid de rivier zich over een breder gebied. Het water was alweer iets gezakt en we konden een pauze houden op een kiezelbank.

Heinz op zoek naar bijzondere stenen. De mooiste die hij gevonden had kreeg ik, toen ik besloot naar huis te gaan, als souvenir mee.

De Wehr bij Icking. We moeten oppassen dat we door het snelstromende water niet de aanlegplek voorbij schieten en in 'Flossgasse' belanden. Dan ziet het er niet zo goed voor je uit.

We 'tragen-um' en vervolgen de tocht.

Het laatste stuk dat ik voor nu op de Isar zou varen.

We zijn bij de brug bij Schäftlarn. Hella pikt ons 'punktlich' op. We rijden terug naar Einöd en eten onderweg nog een 'Bayerische Salade' en drinken een biertje.

De chaos in en rond mijn tent heeft duidelijk te maken met een meerdaags verblijf. Het lijkt wel thuis!

Ik was van plan om ook nog te gaan varen op het stuk van de Isar aan de andere kant van München. Het stuk van Freising tot Landshut. Het was ook mijn bedoeling om Werner Götz te ontmoeten uit Landshut, de man achter Kanukarte.de.
De dag na de tocht met Heinz begon het 's avonds weer te gieten en de voorspellingen voor de komende dagen waren slecht. In mijn slaapzak luisterend naar de regen heb ik besloten om de volgende ochtend mijn boeltje te pakken en naar huis te gaan. Gewoonweg overmacht, ik gooi de handdoek in de ring.
De Isar is een mooie rivier maar het weer kan de boel aardig in de war gooien. Misschien probeer ik het later nog eens een keer, maar ik zorg dan wel dat ik nog een 'plan B' heb misschien iets aan de andere kant van de Alpen dan kan ik als de weergoden weer met me gaan dollen nog uitwijken. Ik zou het leuk vinden om Hella en Heinz nog eens te ontmoeten, twee lieve mensen met een leven vol verhalen.
 
Voor volgende week staat de rivier de Loire in Frankrijk op mijn agenda. Hopelijk is het weer daar beter.